PSYCHOTERAPIA

Nazwa jednostki prowadzącej

Katedra Psychoterapii UJ CM

Nazwa modułu kształcenia

Psychoterapia

Efekty kształcenia dla modułu kształcenia

Nabycie umiejętności kontaktu terapeutycznego z pacjentem psychiatrycznym. Rozumienie mechanizmów powstawania zaburzeń psychicznych. Rozumienie mechanizmów działania czynników leczących w psychoterapii. Rozumienie mechanizmów somatyzacji i nabycie wstępnych umiejętności ich rozpoznawania i modyfikacji. Zapoznanie z różnymi formami leczenia psychoterapią (psychoterapia indywidualna i grupowa,  modalności: psychodynamiczna, poznawczo-behawioralna, inne). Nabycie umiejętności praktycznego wykorzystania wiedzy z zakresu psychiatrii klinicznej, szczególnie w strukturach poradni i oddziału dziennego. Ćwiczenie umiejętności nawiązywania kontaktu terapeutycznego z pacjentem. Nabycie umiejętności podejmowania podstawowych decyzji klinicznych i kwalifikowania pacjentów do leczenia psychiatrycznego w szczególnym odniesieniu do leczenia psychoterapią. Uzyskanie kompetencji doradczych w wyborze lub weryfikacji oddziaływań podobnych do psychoterapii.

Typ modułu kształcenia

Obowiązkowy

Rok studiów

Rok V, semestr II. 22 godzin ćwiczeń, 3 godziny seminariów (razem 25 godzin zajęć)

Prowadzący moduł

Dr hab. med. Krzysztof Rutkowski, prof. UJ

Udzielający zaliczenia

Asystenci Katedry Psychoterapii

Sposób realizacji

Rok V – seminaria w grupach 18 osobowych i zajęcia praktyczne w grupach 6 osobowych

Wymagania wstępne

zaliczenie przedmiotu „Psychiatria kliniczna” (na roku IV i V semestr I)

Bilans punktów ECTS

Psychoterapia 2 pkt

Stosowane metody dydaktyczne

Seminaria jako forma zdobywania wiedzy teoretycznej stanowiącej podstawę do omówienia zagadnień klinicznych oraz wspólnej, grupowej dyskusji na kontrowersyjne tematy.  Celem tej metody jest rozwój i promowanie samodzielnego myślenia u studenta. Analiza przypadków. 

Zajęcia w małych grupach („ćwiczenia kliniczne”) mają na celu wspólne – pod superwizją i z udziałem asystenta – spotkania z pacjentami, a następnie analizę przypadku, formułowanie koncepcji diagnostycznych i programu terapeutycznego. Ponadto omówienie zagadnień teoretycznych przewidzianych programem.

Metody sprawdzania i kryteria oceny efektów kształcenia uzyskanych przez studentów

Zaliczenie zajęć przez asystenta Katedry Psychoterapii UJ CM na podstawie prezentowanych przez studenta umiejętności i wiedzy, aktywnego udziału i obecności. W tym egzamin testowy składający się z 20 pytań.

Forma i warunki zaliczenia

Rok V. Zaliczenie u asystenta

Treści modułu kształcenia

Kontakt, relacja psychoterapeutyczna, niespecyficzne i specyficzne czynniki leczące w procesie psychoterapii,

Psychoterapia a pomoc psychologiczna. Lecznicze a „rozwojowe” rozumienie psychoterapii. Elementy psychoterapii w każdym postępowaniu lekarskim. Zasady zachowania w dialogu (zasady interweniowania lekarza, psychoterapeuty). Założenia i zasady psychoterapii psychoanalitycznej, behawioralnej, kognitywnej, systemowej. Skojarzone zastosowanie farmakoterapii i psychoterapii. Kwalifikacja do psychoterapii. Zakres, wskazania do psychoterapii krótkoterminowej i długoterminowej. Zasady pracy z objawami, pracy dla uzyskiwania wglądu w przyczyny zaburzeń, wykorzystywania informacji biograficznych. Praca terapeuty w grupie. Sterowanie dynamiką grupy psychoterapeutycznej i poznawanie specyficznych i niespecyficznych czynników leczących w procesie psychoterapii grupowej. Poznawanie technik psychoterapeutycznych np. hipnoza, psychodrama, psychorysunek, sterowane wyobrażenia, muzykoterapia itp. Zastosowanie oddziaływań psychoterapeutycznych w różnych działach medycyny i w rehabilitacji i wobec pacjentów z różnego rodzaju zaburzeniami.

Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej, obowiązującej do zaliczenia danego modułu

Lektury obowiązkowe:

Jarema M, Rabe-Jabłońska J. Psychiatria Podręcznik dla studentów medycyny. PZWL, Warszawa 2011. Aleksandrowicz J. Psychoterapia. Podręcznik dla studentów medycyny, lekarzy i psychologów. PZWL, Warszawa 2000

Summers RF, Barber JP Terapia psychodynamiczna, praktyka oparta na dowodach. WUJ, Kraków, 2014.

Lektury uzupełniające:

Freud Z. Poza zasadą przyjemności. PWN, Warszawa, 2014

Freud Z. Wstęp do psychoanalizy. PWN, Warszawa, 2014

Aleksandrowicz J. Psychoterapia. Poradnik dla pacjentów. WUJ, Kraków, 2004.

Freyberger H, Schneider W, Stieglitz R. Kompendium psychiatrii, psychoterapii, medycyny psychosomatycznej. PZWL, 2005.

Psychiatria 2/3. 4 dni zajęć realizowane w Katedrze Psychoterapii UJ CM

Efekty kształcenia dla modułu kształcenia

Nabycie wiedzy dotyczącej zaburzeń psychicznych, metod postępowania terapeutycznego (w szczególności farmakoterapii i oddziaływań psychospołecznych). Doskonalenie umiejętności prowadzenia dialogu z pacjentem z zaburzeniami psychicznymi. Umiejętność przeprowadzenia diagnozy w zakresie rozpoznań F4, F5, F6 wg ICD-10, głównie zaburzeń nerwicowych, zaburzeń osobowości i zaburzeń seksualnych. Nabycie umiejętności wstępnego różnicowania zaburzeń somatycznych o tle psychogennym, w tym rozumienie procesów somatyzacji i wpływu psychiki na kształtowanie się objawów somatycznych.Nabycie umiejętności współpracy interdyscyplinarnej w leczeniu zaburzeń psychicznych.

Ćwiczenie umiejętności nawiązywania kontaktu terapeutycznego z pacjentem. Ćwiczenie diagnozowania psychiatrycznego w zakresie rozpoznań F4, F5, F6 wg ICD-10. Nabycie umiejętności podejmowania podstawowych decyzji klinicznych i kwalifikowania pacjentów do leczenia psychiatrycznego.

Typ modułu

Obowiązkowy

Rok studiów

V rok, 3 h seminarium i 22 h ćwiczeń w Katedrze Psychoterapii UJ CM

Imię i nazwisko prowadzących moduł

Prof. dr hab. Bogdan de Barbaro – Katedra Psychiatrii UJ CM

Dr hab. med. Krzysztof Rutkowski, prof. UJ – Katedra Psychoterapii UJ CM

Osoby udzielające zaliczenia:

Asystenci Katedry Psychoterapii

Sposób realizacji

Seminaria w grupach 18 osobowych i zajęcia praktyczne w grupach 6 osobowych

Wymagania wstępne

Zaliczenie przedmiotu „Wprowadzenie do psychiatrii”

Stosowane metody dydaktyczne

Seminaria jako forma zdobywania wiedzy oraz wspólnej, grupowej dyskusji na kontrowersyjne tematy. Celem tej metody jest rozwój samodzielnego myślenia u studenta. Analiza przypadków z nagrań wideo.  

Zajęcia w małych grupach („ćwiczenia kliniczne”) mają na celu wspólne – pod superwizją i z udziałem asystenta – spotkania z pacjentami, a następnie analizę przypadku, formułowanie koncepcji diagnostycznych i programu terapeutycznego. Także analiza przypadków z nagrań wideo.

Metody sprawdzania i kryteria oceny efektów kształcenia

Ocena będzie należała do asystenta prowadzącego zajęcia na podstawie aktywnego udziału studenta w zajęciach oraz ocenionej przez asystenta wiedzy

Forma i warunki zaliczenia modułu

Zaliczenie zajęć przez asystenta Katedry Psychoterapii UJ CM na podstawie prezentowanych przez studenta umiejętności i wiedzy, aktywnego udziału i obecności, w tym test składający się z 20 pytań.

Treści modułu kształcenia

Współczesne systemy klasyfikacji zaburzeń psychicznych (ICD, DSM). Etiologia, psychopatologia, proces diagnostyczny i leczenie w odniesieniu do zaburzeń z grup F4, F5, F6 wg ICD-10: zaburzeń nerwicowych, związanych ze stresem, pod postacią somatyczną, dysfunkcji seksualnych, innych zaburzeń behawioralnych, zaburzeń osobowości dorosłych.

Ponadto: Mechanizmy psychiczne odpowiedzialne za powstawanie zaburzeń psychicznych; Zagadnienia neurobiologii; Farmakoterapia zaburzeń lękowych i innych zaburzeń nerwicowych. Współczesne systemy klasyfikacji zaburzeń psychicznych (ICD, DSM).

Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej, obowiązującej do zaliczenia danego modułu

Lektury obowiązkowe:

Jarema M, Rabe-Jabłońska J. Psychiatria Podręcznik dla studentów medycyny. PZWL, Warszawa 2011.  

ICD-10 Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10, Vesalius IPiN, Kraków, Warszawa 2000

Lektury uzupełniające:

Monografie Antoniego Kępińskiego.

Freud Z. Psychopatologia życia codziennego. PWN, Warszawa, 2013

Sadock B, Sadock V. Kaplan and Sadock's Synopsis of Psychiatry: Behavioral Sciences/Clinical Psychiatry. 11th Edition, 2014.